Νόμιμα
δολάρια που τυπώνονται παράνομα
χρηματοδοτούν εξεγέρσεις
του
system failure
Ο μύθος
των καλών Αμερικανών που κόπτονται για
την ελευθερία των λαών έχει καταρρεύσει
εδώ και πολύ καιρό. Κανείς σήμερα δεν
πιστεύει αυτό το παραμύθι και μάλλον,
ούτε καν αυτοί που ξεσηκώνονται ενάντια
σε τυραννικά καθεστώτα. Περισσότερο
από ποτέ, σήμερα, ο ίδιος ο Αμερικανικός
λαός φαίνεται ότι χάνει όλο και πιο πολύ
την εμπιστοσύνη του προς την κάθε
κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά τη μεγάλη
οικονομική κρίση του 2008, αλλά και τις
αποκαλύψεις για τις μαζικές παρακολουθήσεις
από την NSA, αφού φάνηκε ξεκάθαρα ότι το
σύστημα εξουσίας στις ΗΠΑ, αλλά και σε
όλο τον πλανήτη, ανήκει στις μεγάλες
τράπεζες και πολυεθνικές εταιρίες, με
λίγα λόγια στη παγκόσμια οικονομική
ελίτ.
Φαίνεται
ότι, αυτό το σύστημα εξουσίας που ελέγχει
πλήρως τις κυβερνήσεις, έχει στήσει
έναν πολύ αποτελεσματικό μηχανισμό
προκειμένου να προστατεύει, αλλά και
να επεκτείνει τα συμφέροντα και την
επιρροή του παγκοσμίως, γιατί παράγει
ένα προϊόν που το θέλουν όλοι: το δολάριο.
Η αποτελεσματικότητα αυτού του μηχανισμού
οφείλεται κυρίως στην κατάργηση του
κανόνα του χρυσού, στην καθιέρωση του
δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού
νομίσματος και στην τεχνολογία των
υπολογιστών.
Οι
οικονομικές σχολές, οι οποίες και αυτές
ελέγχονται πλήρως από αυτό το σύστημα
εξουσίας, επιβάλλουν το νέο οικονομικό
δόγμα, χρησιμοποιώντας το φόβητρο του
πληθωρισμού. Έτσι, επισήμως, οι κυβερνήσεις
προχωρούν σε περικοπές και σκληρά μέτρα
λιτότητας, αλλά, ανεπισήμως, χρηματοδοτούν
κάθε δραστηριότητα υπέρ του συστήματος
εξουσίας, το οποίο τυπώνει και ελέγχει
τη ροή του δολαρίου. Ταυτόχρονα, δημιουργεί
οικονομικές κρίσεις και φορτώνει με
περισσότερο χρέος τα κράτη, διακινώντας
εικονικά, τεράστια κεφάλαια μέσω
ηλεκτρονικών υπολογιστών, εξασφαλίζοντας
ότι δεν θα διαρρεύσει περισσότερο χρήμα
στην πραγματική οικονομία, ώστε αυτό
να μη χάσει περισσότερη αξία. Αλλά που
πάνε τα νόμιμα δολάρια που τυπώνονται
παράνομα;
Ο κύκλος
των δολαρίων ξεκινάει από Αμερικανικές
κυβερνητικές και μη κυβερνητικές
οργανώσεις που χρηματοδοτούνται στην
ουσία για να οργανώνουν συγκρούσεις
και επαναστάσεις σε περιοχές που η
παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία θέλει
να προστατεύσει ή να επεκτείνει τα
συμφέροντά της. Τα δολάρια στην ουσία
πληρώνουν μισθοφόρους για να κάνουν
αυτή τη δουλειά. Για να γίνει όμως αυτό,
χρειάζεται η παρουσία αυταρχικών
καθεστώτων ή έστω καθεστώτων που να
παρουσιάζονται ως αυταρχικά, ώστε οι
εξεγέρσεις σε κάθε περιοχή, να έχουν το
απαραίτητο λαϊκό έρεισμα.
Μερικά
εκατομμύρια δολάρια εμφανίζονται από
το πουθενά για να πληρώσουν μισθοφόρους.
Στην ουσία δεν κοστίζουν σχεδόν τίποτα
στους τραπεζίτες αφού μπορούν να τυπώσουν
όσα χρειάζονται και να τα στείλουν εκεί
που θέλουν. Έπειτα, έρχονται οι μεγάλες
πετρελαϊκές εταιρίες και εταιρίες
ενέργειας κλείνοντας συμφωνίες για
αγωγούς που θα αποφέρουν δισεκατομμύρια.
Οι μεγάλες εταιρίες με τη σειρά τους
πληρώνουν μερικά εκατομμύρια για να
"λαδώσουν" κυβερνήσεις και
εξαγοράζουν τις τοπικές κοινωνίες που
υποφέρουν από την υψηλή ανεργία,
προσφέροντας μερικές θέσεις εργασίας.
Η μεγαλύτερη ποσότητα χρήματος επιστρέφει
πίσω και ο κύκλος συνεχίζεται.
Η ανακάλυψη τεράστιων νέων
κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού
αερίου στο έδαφος των ΗΠΑ επιτρέπει
στους τραπεζίτες-νονούς, ή, banksters κατά
τη διεθνή ορολογία, να απεμπλακούν από
ασύμφορους πολέμους, όπως στο Ιράκ και
το Αφγανιστάν. Μπορεί τα δολάρια που
μοίρασαν οι Αμερικανοί στο Ιράκ να
τυπώνονται εύκολα, αλλά η κοινή γνώμη
αντιδρά και δεν βλέπει με καλό μάτι την
επέμβαση και το αιματοκύλισμα σε άλλες
χώρες, ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις
των WikiLeaks και
τις σοκαριστικές εικόνες των Αμερικανών
στρατιωτών να πυροβολούν δημοσιογράφους
και αμάχους από το ελικόπτερο σαν να
παίζουν βιντεοπαιχνίδι.
Η νέα
τακτική που ακολουθούν είναι πολύ πιο
συμφέρουσα καθώς, η χρηματοδότηση πάσης
φύσεως μισθοφόρων δεν χρειάζεται να
περάσει μέσα από τον προϋπολογισμό του
Αμερικανικού Πενταγώνου και κυρίως,
δεν χρειάζεται να δοθούν εξηγήσεις
στους δημοσιογράφους και στην Αμερικανική
κοινωνία για το κόστος των αιματηρών
πολέμων και για τα φέρετρα των σκοτωμένων
στρατιωτών που γυρίζουν πίσω στην
Αμερική. Επιπλέον, η τακτική αυτή
επιτυγχάνει να κερδίσει την εύνοια
μεγάλης μερίδας των τοπικών κοινωνιών,
οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις υποφέρουν
από μεγάλη φτώχεια και βιώνουν την
καταπίεση αυταρχικών καθεστώτων.
Παρόλα
αυτά, στην περίπτωση της Ουκρανίας,
αυτού του είδους η επέμβαση που έγινε
πρόσφατα, δεν φαίνεται να έπεισε την
κοινή γνώμη, κυρίως επειδή οι χρηματοδότες
της έκαναν το λάθος να βάλουν στο παιχνίδι
τους Ουκρανούς νεο-ναζί και πάσης φύσεως
εθνικιστές, εκτιμώντας ίσως ότι χωρίς
τη συμβολή τους, η εξέγερση εναντίον
της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς, θα είχε
αποτύχει.
Κάποιος
θα μπορούσε να αναρωτηθεί: Μα για ποιο
λόγο οι τραπεζίτες και τα αφεντικά των
μεγαλύτερων εταιριών μπαίνουν σε τέτοιο
κόπο; Για ποιο λόγο να τα κάνουν όλα αυτά
αφού ελέγχουν πλήρως τη ροή και την
ποσότητα του χρήματος παγκοσμίως; Μια
πιθανή απάντηση θα ήταν, επειδή γνωρίζουν
καλύτερα απ'όλους, ότι το σύστημα που
βασίζεται στο ηλεκτρονικό ή στο χάρτινο
χρήμα, δεν σημαίνει στην ουσία τίποτα,
δηλαδή δεν έχει στην ουσία καμία αξία.
Αυτό που έχει πραγματική αξία είναι οι
φυσικοί πόροι σε κάθε χώρα. Αυτός είναι
ο πραγματικός πλούτος.
Έτσι,
στις χώρες οι οποίες ανήκουν στο Δυτικό
μπλοκ, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα,
χρησιμοποιούνται οι οικονομικές κρίσεις
έτσι ώστε να επιβληθεί το νεοφιλελεύθερο
δόγμα και να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα.
Η κρίση έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή
σκληρών μέτρων λιτότητας και καταποντισμού
της αξίας των επιχειρήσεων που βρίσκονται
υπό κρατικό έλεγχο. Η ιστορία από δω και
πέρα είναι γνωστή, καθώς έρχονται διάφοροι
"επενδυτές" και αγοράζουν τα πάντα
σε εξευτελιστικές τιμές: εταιρίες και κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου, λιγνίτη, ή, ακόμα και αποθέματα νερού στο άμεσο μέλλον.
Σε άλλες
χώρες, χρησιμοποιούνται καθεστώτα που
σε ορισμένες περιπτώσεις τοποθετούνται
σε διάφορες περιοχές από την ίδια τη
Δύση, ώστε να επιβάλουν μια αυταρχική
εξουσία και να ωθήσουν το λαό σε ξεσηκωμό.
Όπου αυτό δεν είναι δυνατό (π.χ. Βενεζουέλα),
χρησιμοποιείται ένας πόλεμος προπαγάνδας
από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ώστε να παρουσιαστεί
ένα μη επιθυμητό καθεστώς ως αυταρχικό.
Η συνέχεια είναι γνωστή, με τη χρηματοδότηση
πάσης φύσεως αντικαθεστωτικών υποκινητών.
Στη συνέχεια, αναλαμβάνουν οργανισμοί
όπως το ΔΝΤ, δήθεν για να νοικοκυρέψουν
τις ρημαγμένες οικονομίες, αλλά το μόνο
που κάνουν είναι να ανοίγουν το δρόμο
για το νεοφιλελεύθερο δόγμα και κατ'επέκταση
για τα καρτέλ των μεγάλων εταιριών.
Στην
ουσία πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ
των μεγάλων εταιριών για τον έλεγχο των
ενεργειακών κοιτασμάτων. Το μεγαλύτερο
εμπόδιο που έχει απομείνει, είναι οι
κρατικοί κολοσσοί σε Ρωσία και Κίνα και
ο κλοιός σφίγγει γύρω από τις χώρες
αυτές. Οι Δυτικές εταιρίες έχουν κηρύξει
τον πόλεμο σε εταιρίες όπως η Gazprom, καθώς
επιχειρούν να κατακτήσουν όλα τα
ενεργειακά κοιτάσματα, αλλά στην
περίπτωση αυτή τα πράγματα δεν είναι
τόσο εύκολα. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο
που ανοίγει το δρόμο στο Δυτικό κεφάλαιο,
έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη φορά δύο
υπερδυνάμεις.
Comments
Post a Comment